This post is a follow-up to what has been built in yesterday's post: radical changes are taking place not just in the Western world but also in Philippine social imaginary. The proof we presented is how the public receives the statement "I am a woman trapped in a man's body." In 1987, it was used in the film Jack & Jill with the intent of making moviegoers laugh. Fast forward to 2024, the same declaration is now considered serious and sensible.

You have seen their blasphemous spoof attempts: Pura Luka on Ama Namin and the Paris Olympics organizers on the Last Supper. Maybe you were one of those who protested in righteous indignation. I think we have not seen anything yet. The worst is yet to come. 

Any society moving towards secularization must use the arts to change the public social imaginary. Only a few read the theories of the philosophers. The greater number of people are changed through the arts. Only a few Filipinos were directly exposed to the writings of Jean Jaques Rousseau but a decade and a half of Vice Ganda on Philippine TV reached saturated the hearts and minds of many. Only a few could could grasp the ideas of David Hume but everyone who listened to Gloc-9's Sirena understood what he was saying. 

The power of arts in changing the moral structure of the society is taken to a higher level in Philip Rieff's (1922-2006) concept of "Deathworks". What is a "deathwork"? It is a work of art that assaults the objects of admiration of established cultures. Assaulting the Lord's Prayer (Ama Namin) is one example. The same is true in assaulting the Last Supper.

In his book The Rise and Triumph of the Modern Self (Crossway, 2020), Carl R. Trueman explains:

 ❝deathworks are powerful because they are an important factor in changing the ethos of society, of altering that social imaginary with which, and according to which, we live our lives. Deathworks make the old values look ridiculous. They represent not so much arguments against the old order as subversions of it. They aim at changing the aesthetic tastes and sympathies of society so as to undermine the commands on which that society was based.❞

“na sa kanya nakatago ang lahat ng mga kayamanan ng karunungan at kaalaman.” 

Colosas 2:3 (AB 2001)

Ayon sa mga ulat ng Matandang Tipan, si Haring Solomon ay may taglay na pambihirang kaalaman at karunungan. Siya ay naging bantog dahil dito kaya naman may mga taong naglalakbay mula sa malalayong lupain upang mapakinggan lamang ang lalim at lawak ng kaalaman at karunungan ni Haring Solomon. Ang mga hari mula sa malalayong mga bansa ay nagpapadala ng kanilang mga kinatawan upan dumalaw sa tanyag na hari ng Israel.

Ang mga nagsisidalaw ay mga pagano. Napakaliit ng kanilang kaalaman tungkol sa Tunay at Nag-iisang Diyos ngunit sa kabila nito ay mayroon silang mataas na pagpapahalaga sa kaalaman at karunungan. Ito ay patunay na sa kaibuturan ng bawat puso, alam ng lahat na ang pagtataglay ng kaalaman at karunungan ay kaibig-ibig.

Ang nasusulat sa Colosas 2:3, kay Cristo “nakatago ang lahat ng mga kayamanan ng karunungan at kaalaman.” Si Cristo ang imbakan. Siya ang kamalig.Ang problema ng makasalanang sangkatauhan ay kung saan-saan sila lumalapit upang magtamo ng kaalaman at karunungan ngunit lumalayo naman sa imbakan. Lumalayo sila sa kamalig. Ang Reyna ng Timog ay naglakbay mula dulo ng daigdig upang mapakinggan lamang si Haring Solomon samantalang ayaw lumapit ng mga tao kay Jesus na higit kay Solomon. (Luke 11:31)

Mga kapatid, maaaring hindi tayo matalino at marunong ayon sa pamantayan ng sanlibutan. Maaaring hindi ganun kataas ang ating pinag-aralan. Ngunit kung ikaw ay nakay Cristo, ang imbakan ay bukas. Ang kamalig ay bukas. Sa pagtuturo at paggabay ng Banal na Espiritu, tayo ay nakikibahagi sa kaalaman at karunungan ng Diyos.

HEBREO 6:17-18 AB 2001

17Gayundin naman, sa pagnanais ng Diyos na maipakita sa mga tagapagmana ng pangako na hindi maaaring mabago ang kanyang pasiya, pinagtibay niya ito sa pamamagitan ng isang sumpa;18upang sa pamamagitan ng dalawang bagay na di-mababago, na dito'y hindi maaaring magsinungaling ang Diyos, tayong nagtungo sa kanlungan ay magkaroon ng higit na katiyakang panghawakan ang pag-asang nakalagay sa harapan natin.

Pangangako at Panunumpa: dalawang mga paraan ng pagtiyak ng tao na totoo at maaasahan ang kanyang mga sinasabi.

◘“Ipinapangako ko.”

◘“Isinusumpa ko.”

Ngunit marami sa mga pangako ay napapako. Ngunit marami sa mga sumpa ay napupuksa. Bakit ganun? Iyan ay sapagkat likas sa makasalanang tao ang pagsisinungaling.

▒Awit 58:3- Ang masama ay naliligaw mula sa bahay-bata,

silang nagsasalita ng mga kasinungalingan ay naliligaw mula sa pagkapanganak.

▒Awit 12:2- Bawat isa ay nagsasalita ng kabulaanan sa kanyang kapwa

Sa tekstong ating binasa, tayong mga nagsitungo sa Diyos upang manganlong sa kanyang kaligtasan ay nararapat magsipanatag ng loob. Bakit? Sapagkat ang ating inaasahang pagliligtas ng Diyos ay mga salitang hindi nagbabago dahil ito ay ipinangako niya at pinagtibay pa ng isang sumpa. At hindi tulad ng makasalanang tao na nangako nga at nanumpa’y wala pa ring katiyakan kung tunay ngang maaasahan, ang Diyos ay hindi maaaring magsinungaling. Siya ay Diyos ng katotohanan kaya naman ang lahat ng kanyang mga sinambit na mabubuting bagay para sa atin ay kanyang tutupdin isa-isa. Hinding-hindi niya hahayaang madungisan ang kanyang banal na ngalan kaya naman mananatili siyang tapat sa kanyang mga sinasambit.

PASSAGE: Hebrews 6:19 ESV (first clause only): "We have this as a sure and steadfast anchor of the soul"

There are storms. There are typhoon. There are strong winds. I’m speaking figuratively.

Storms of life. Typhoons that challenge our faith. Strong winds that may break our branches or blow us away from Christ. They recipients of the Book of Hebrews are not strangers to such hardships. Because of the persistent persecution, they are so tempted to abandon Christ and return to their former religion of Judaism. Brothers and sisters, some of you may also be going through some strong storms and typhoons of life. Questions on the authenticity of Christianity pop out of your minds. You are likewise tempted to abandon Jesus Christ altogether.

Let me read that passage again, this time from the NIV 2011: “We have this hope as an anchor for the soul, firm and secure.” An anchor of course is that heavy object that is thrown overboard to keep the boat in a particular place. Without it, the boat quickly drifts away especially when the winds and waves are strong. The author used this image metaphorically to point out that God’s assuring words guaranteed by promise and oath is trustworthy.

The God who cannot lie should calm our fears in the midst of storms and typhoons of life.

    ☼ He holds us firm.

    ☼ He holds us secure.

    ☼ He holds us fast.